Weinig tijd geweest om te gaan birdwatchen de laatste tijd maar gelukkig afgelopen weekeinde wel! Het is hier nu winter. Dat betekent dat je nog steeds dagen hebt waarbij je zopnder jas naar buiten gaat en 's middags in je t-shirt in de zon een kopffie drinkt, maar zodra de zon weg is is het koud en guur. Beetje vorst 'snachts en wat sneeuw op de heuvels. In de bergen kigt er nu genoeg om te skieen. We izjn bijlake ellesmere gaan kijken en dat produceert altijd watervogels;
australian shoveler, grey teal, purple gallinule, mallard, paradise shelduck, black swan, canada goose, but ook brilvogeltjes, grey warbler, bellbird, blackbird, geelgors, vink, veldleeuwerik en eindelijk 2 nz-piepers (afhankelijk van of je een splitter of lumper bent een soort of ondersoort). Ik had er al naar uitgekeken maar nu zaten er dan 2 5 meter voor mij op een grindpad langs het meer. En er zitten ook kalkoenen in de heuvels grenzend aan het meer. Op het Noordereiland kun je ze vaker zien, samen met pauwen, maar op het zuidereiland zie je ze amper, nu dus wel op Banks penisnula.
Vanwege het verdwijnen van de tui op Banks Peninsula is er een project opgezte om ze weer terug te brengen. Dat is nu een week of 6 geleden gebeurt in het Hinewai reserve, een prachtig regenererend stukje NZ-bush op de Peninsula. Het blijft hier wat dat betreft allemaal "open dierentuin"-werk maar goed er vliegen er weer een paar rond. Dat open-dierentuin is helaas de enige wijze waarop NZ endemen het op de lange termijn blijkbaar volhouden dus dat is wat mij betreft een prima gang van zaken. Wat minder is is dat het zogenaamde clean and green NZ ook hier nu een campagne gaat starten om possumaantallen te verminderen. Op zich een goede zaak allen het gebruik van gif op grote schaal levert de nodige en terechte discussie op. Het gebruik van dit gif gebeurt in het hele land oip grote schaal en voor de bezoeker is bijna elke wandeling in de "natuur" wel een stuk te zien waar de waarschuwingsbordjes staan voor dit gif en vallen. Tsja, da's een minder leuke kant van NZ. Het DOC (Department Of Conservation) is echter een arrogante instelling die zich weinig gelegen laat liggen aan "andersdenkenden" dus dit gifverspreiden over het land zal zeker nog langer doorgaan. De discussie woedt al jaren maar wordt niet gehoord door de overheid. DOC lijkt zich hard te maken voor de NZ-natuur alleen die bestaat in purte vorm niet meer en dat zal ook nooit meer gebeueren (uitsterven is definitief) dus je kunt je afvragen wat wel en niet zinvol is.
Nieuw Zeeland
Re: Nieuw Zeeland
Leuke verhalen, Leo. Blijf daar vooral mee doorgaan!
Re: Nieuw Zeeland
Winter en over een week hebben we 2 weken vakantie! Op de pelagics na is het wat vogelskijken in NZ betreft niet zo spannend in dit seizoen vanuit het oogpunt dat het weinig nieuws meer opleverd. Maar ik moet nog steeds de wenkbrauwalbatros "scoren" dus binnenkort maar eens een poging wagen in Kaikoura. Da's mooi dichtbij en altijd een belevenis.
De mooiste waarnemingen van de afgelopen tijd zijn (naast de piepers) de grote groepen putters, groenlingen en geelgorzen. Vooral putter en geelgors in veel grotere aantallen als in NL. Dagelijks kom ik de laatste week een groep van rond de 250 putters tegen als ik naar de stad rij voor mijn werk. Dat is en blijft een feestje!
De geelgorzen zitten vaak in groepen van 30-100 vogels op de lage vlakke stukken rond de baaien waar de korte vegetatie afwisselend is. Kleinere groepjes tot zo'n tien stuks zitten door de hele baai en ook in de tuin. De brilvogeltjes zie ik nooit in grotere groepjes als een stuk of 20-25. Die maken een boel geluid en zijn erg beweeglijk. Het zijn geweldige beestjes die op mij zeer tropisch over blijven komen, zelfs als ik het ijs van de autoruiten sta te krabben 's ochtends.
In de vakantie naar de zon in Australie en dat is voor vogelskijken toch een stuk afwisselender (en zeker op het land) spannender als New Zealand. Ik ben er een keer eerder geweest in Queensland. Toen een tocht van Brisbane en Lamington National Park gemaakt naar Cape tribulation en een stukje binnenland. Nu een echte bijtank-vakantie aan de sunshinecoast. Wel al een birdwatcher daar gevonden die me meeneemt voor een dag vogelskijken en ws. ook een nacht spotlighten. Spannend en ik ben benieuwd. Ik heb er 230 soorten gezien drie jaar terug en dat betekent dat ik er nog een 300 te gaan heb in Queensland alleen! Als ik er deze 2 weken (op 1 plek verblijvend, wel met auto) 50-100 nieuwe soorten bij zie ben ik al dik tevreden voor nu. Vanwege het seizoen is het met de variatie aan soorten wat minder als in de southern zomer. Gelukkig is het vanaf NZ goed te doen om eens naar Oz te gaan en dus ben ik niet al te benauwd om soorten te missen op dit moment. Ik zal een verslagje op dit forum zetten als we terug zijn.
De mooiste waarnemingen van de afgelopen tijd zijn (naast de piepers) de grote groepen putters, groenlingen en geelgorzen. Vooral putter en geelgors in veel grotere aantallen als in NL. Dagelijks kom ik de laatste week een groep van rond de 250 putters tegen als ik naar de stad rij voor mijn werk. Dat is en blijft een feestje!
De geelgorzen zitten vaak in groepen van 30-100 vogels op de lage vlakke stukken rond de baaien waar de korte vegetatie afwisselend is. Kleinere groepjes tot zo'n tien stuks zitten door de hele baai en ook in de tuin. De brilvogeltjes zie ik nooit in grotere groepjes als een stuk of 20-25. Die maken een boel geluid en zijn erg beweeglijk. Het zijn geweldige beestjes die op mij zeer tropisch over blijven komen, zelfs als ik het ijs van de autoruiten sta te krabben 's ochtends.
In de vakantie naar de zon in Australie en dat is voor vogelskijken toch een stuk afwisselender (en zeker op het land) spannender als New Zealand. Ik ben er een keer eerder geweest in Queensland. Toen een tocht van Brisbane en Lamington National Park gemaakt naar Cape tribulation en een stukje binnenland. Nu een echte bijtank-vakantie aan de sunshinecoast. Wel al een birdwatcher daar gevonden die me meeneemt voor een dag vogelskijken en ws. ook een nacht spotlighten. Spannend en ik ben benieuwd. Ik heb er 230 soorten gezien drie jaar terug en dat betekent dat ik er nog een 300 te gaan heb in Queensland alleen! Als ik er deze 2 weken (op 1 plek verblijvend, wel met auto) 50-100 nieuwe soorten bij zie ben ik al dik tevreden voor nu. Vanwege het seizoen is het met de variatie aan soorten wat minder als in de southern zomer. Gelukkig is het vanaf NZ goed te doen om eens naar Oz te gaan en dus ben ik niet al te benauwd om soorten te missen op dit moment. Ik zal een verslagje op dit forum zetten als we terug zijn.
Re: Nieuw Zeeland
Een korte vakantie van 5 dagen in de Southern Alps en de Westcoast;
Highlights van bergne (Arthur's pass); heel veel australasian pipits (NZ-ipits), doublebanded plovers (territoriumvormend), Black-fronted terns (erg mooi "Chlionidas-achtig" sterntje) en black-billed gulls. Dit is ook Kea-country en deze paegaaien laten zich van heel dichtbij bewonderen. In het Arthur's pass village moet je lettelrijk op je lunch passen anders wordt deze door de Kea's ingepikt. Dat is wel weer eens wat anders als een huismus die je appeltaart van je bord pikt, maar toch, na een fikse bergwandeling wil je graag zelf je lunch scoren. Verder zie je hier tomtit en rifleman vrij makkelijk. Brown creeper is wat minder eenvoudig.
Op een paar plaatsen gezocht naar de Rock-wren helaas niet gelukt. Dat was ws. vooral te wijten aan de sneeuwval en de kou. Daardoor waren ze vast de lente vergeten en hielden zich op tussen de rostspleten e.d. Dus van het zomer weer eens proberen.
Na 2 dagen Arthur's pass op naar Karamea aan de west-coast. Zodra je aan de westkant van de alpen komt verschijnen de Weka's. Hier de subspecies met de rode poten (dat wordt mij tenminste verteld maar als kleurenzwak/blind is dat voor mij niet te zien). Helaas naast de vele levende ook veel verkeerslachtoffers. Wellicht vanwege de lente? In de baai waar ik leef nu ook regelmatig Purperkoeten die vergeten dat er auto's op de weg rijden en dat met de dood moeten bekopen.
Korte stop at Punakaiki (Blowholes and Pancake-rocks), de enige broedplaats van de Westland Petrel.
NZ is een mooi land en je moet je best doen om plaatsen te vinden die dat niet zijn. Echter Karamea (en dan vooral Pororoa national park) is alleen te beschrijven met superlatieven v.w.b zijn schoonheid. Birdwise is hier vooral het aantal tomtis en Robins opvallend. Ook een albatros gezien maar te ver weg om zeker te kunnen identificeren. karamea is vooral botanisch en geologisch boeiend. Met enig doorzettingsvermogen kun je hier ook Blue Ducks zien maar met een five-year-old erbij is dat wat te veel gevraagd. Ander keertje dus.
Na bijna vast zijn komen te zitten op Lewis pass vanwege de sneeuwval toch door kunnen reizen naar huis. Onderweg een prachtig wit berglandschap met een redelijk schone weg. Op die weg over de hele afstand vele veldleeuwerikken, vinken en geelgorzen. Het opvallende was dat er van al die hondrden vogels alleen/hoofdzakelijk geelgorzen en dan vooral mannen doodgereden werden. Van alle vogels die ik zag liggen op de weg en helaas ook zelf heb doodgereden (ook al kon je niet hard, remmen was onmogelijk/onverantwoord en zodoende heb ik er vier fataal geraakt) heb ik kunnen vaststellen dat het geelgorsmannen waren. In totaal 27 exemplaren. Opvallend was dat ze laat van de weg opvlogen en dan ook nog "sloom". Volgende keer verder.
Highlights van bergne (Arthur's pass); heel veel australasian pipits (NZ-ipits), doublebanded plovers (territoriumvormend), Black-fronted terns (erg mooi "Chlionidas-achtig" sterntje) en black-billed gulls. Dit is ook Kea-country en deze paegaaien laten zich van heel dichtbij bewonderen. In het Arthur's pass village moet je lettelrijk op je lunch passen anders wordt deze door de Kea's ingepikt. Dat is wel weer eens wat anders als een huismus die je appeltaart van je bord pikt, maar toch, na een fikse bergwandeling wil je graag zelf je lunch scoren. Verder zie je hier tomtit en rifleman vrij makkelijk. Brown creeper is wat minder eenvoudig.
Op een paar plaatsen gezocht naar de Rock-wren helaas niet gelukt. Dat was ws. vooral te wijten aan de sneeuwval en de kou. Daardoor waren ze vast de lente vergeten en hielden zich op tussen de rostspleten e.d. Dus van het zomer weer eens proberen.
Na 2 dagen Arthur's pass op naar Karamea aan de west-coast. Zodra je aan de westkant van de alpen komt verschijnen de Weka's. Hier de subspecies met de rode poten (dat wordt mij tenminste verteld maar als kleurenzwak/blind is dat voor mij niet te zien). Helaas naast de vele levende ook veel verkeerslachtoffers. Wellicht vanwege de lente? In de baai waar ik leef nu ook regelmatig Purperkoeten die vergeten dat er auto's op de weg rijden en dat met de dood moeten bekopen.
Korte stop at Punakaiki (Blowholes and Pancake-rocks), de enige broedplaats van de Westland Petrel.
NZ is een mooi land en je moet je best doen om plaatsen te vinden die dat niet zijn. Echter Karamea (en dan vooral Pororoa national park) is alleen te beschrijven met superlatieven v.w.b zijn schoonheid. Birdwise is hier vooral het aantal tomtis en Robins opvallend. Ook een albatros gezien maar te ver weg om zeker te kunnen identificeren. karamea is vooral botanisch en geologisch boeiend. Met enig doorzettingsvermogen kun je hier ook Blue Ducks zien maar met een five-year-old erbij is dat wat te veel gevraagd. Ander keertje dus.
Na bijna vast zijn komen te zitten op Lewis pass vanwege de sneeuwval toch door kunnen reizen naar huis. Onderweg een prachtig wit berglandschap met een redelijk schone weg. Op die weg over de hele afstand vele veldleeuwerikken, vinken en geelgorzen. Het opvallende was dat er van al die hondrden vogels alleen/hoofdzakelijk geelgorzen en dan vooral mannen doodgereden werden. Van alle vogels die ik zag liggen op de weg en helaas ook zelf heb doodgereden (ook al kon je niet hard, remmen was onmogelijk/onverantwoord en zodoende heb ik er vier fataal geraakt) heb ik kunnen vaststellen dat het geelgorsmannen waren. In totaal 27 exemplaren. Opvallend was dat ze laat van de weg opvlogen en dan ook nog "sloom". Volgende keer verder.
Re: Nieuw Zeeland
Kaikoura 1,
Drukke tijd gehad, werk in een nieuwe baan, 2 (gezins)vakanties naar Australie (voordeeltje van in New Zealand wonen) en veel bezoek. Daarom nu in de paasvakantie "thuis" en bijtanken. Wel even naar Kaikoura (2.5 uur van waar ik woon). Voor het geval je als nederlandse lezer ff in de war raakt; hier is de paasvakantie feitelijk najaarsvakantie i.t.t de voorjaarsvakantie waar julie nu van genieten.
Ergens in Oktober de laatste trip gemaakt naar Kaikoura en toen het laagste aantal soorten zeevogels hier gezien tot dusver. Nu op 10 April weer een tocht met lifers voor mij.
Feitelijk ging ik speciaal voor de wenkbrauwalbatros. Deze soort had ik nog niet gezien. En toen 4 weken geleden een paar Australische vrienden hier op bezoek waren en die de soort wel hadden gezien bij Kaikoura ging dat behoorlijk jeuken.
Ter info; Kaikoura ligt op een schiereiland. Het bijzondere is echter dat een paar kilometer voor Kaikoura een diepe kloof ligt. Vandaar dat er steevast potvissen rondzwemmen die er (hoogstwaarschijnlijk) jagen op (reuzen)pijlinktvissen. Het schijnen hoofdzakelijk onvolwassen mannetjes te zijn.
Vaste gasten zijn ook Dusky Dolphins. Tsja, ik ga voor de zeevogels maar het zien van de "Duskies" zoals ze hier affectionate worden genoemd doen je bijna een dolfijnenfreak worden. Waarom die sterke aantrekkingskracht van de Duskies? De waarheid is dat alle Dusky Dolphins een identiteitscrisis hebben die ze doet geloven dat ze vogels zijn. Dat is natuurlijk de echte reden dat ze ongeveer de helft van de tijd boven water zijn. Recht omhoogspringen, salto's, zijdelings uit het water, alleen of in groepen, ze lijken het gelukkigst als ze boven het water uit komen. Dat gezegd hebbende heb ik van 2 duskies een paring gezien en die vondt wel plaats in het water. Dus misschien hebben ze ook daar hun betere momenten. Hoe het ook zij, als je omringd wordt door een paar honderd van deze vliegende-vissen/zoogdieren/zwemmende vogels vergeet je echt even te kijken naar albatrossen en aanverwanten.
Nu even terug naar het onderwerp Kaikoura. De kloof zorgt voor een opwaartse voedselrijke stroming die op zijn beurt weer een scala aan plankton, vissen, inktvissen e.d in stand houdt. En natuurlijk komen daar die zeevogels weer op af.
Drukke tijd gehad, werk in een nieuwe baan, 2 (gezins)vakanties naar Australie (voordeeltje van in New Zealand wonen) en veel bezoek. Daarom nu in de paasvakantie "thuis" en bijtanken. Wel even naar Kaikoura (2.5 uur van waar ik woon). Voor het geval je als nederlandse lezer ff in de war raakt; hier is de paasvakantie feitelijk najaarsvakantie i.t.t de voorjaarsvakantie waar julie nu van genieten.
Ergens in Oktober de laatste trip gemaakt naar Kaikoura en toen het laagste aantal soorten zeevogels hier gezien tot dusver. Nu op 10 April weer een tocht met lifers voor mij.
Feitelijk ging ik speciaal voor de wenkbrauwalbatros. Deze soort had ik nog niet gezien. En toen 4 weken geleden een paar Australische vrienden hier op bezoek waren en die de soort wel hadden gezien bij Kaikoura ging dat behoorlijk jeuken.
Ter info; Kaikoura ligt op een schiereiland. Het bijzondere is echter dat een paar kilometer voor Kaikoura een diepe kloof ligt. Vandaar dat er steevast potvissen rondzwemmen die er (hoogstwaarschijnlijk) jagen op (reuzen)pijlinktvissen. Het schijnen hoofdzakelijk onvolwassen mannetjes te zijn.
Vaste gasten zijn ook Dusky Dolphins. Tsja, ik ga voor de zeevogels maar het zien van de "Duskies" zoals ze hier affectionate worden genoemd doen je bijna een dolfijnenfreak worden. Waarom die sterke aantrekkingskracht van de Duskies? De waarheid is dat alle Dusky Dolphins een identiteitscrisis hebben die ze doet geloven dat ze vogels zijn. Dat is natuurlijk de echte reden dat ze ongeveer de helft van de tijd boven water zijn. Recht omhoogspringen, salto's, zijdelings uit het water, alleen of in groepen, ze lijken het gelukkigst als ze boven het water uit komen. Dat gezegd hebbende heb ik van 2 duskies een paring gezien en die vondt wel plaats in het water. Dus misschien hebben ze ook daar hun betere momenten. Hoe het ook zij, als je omringd wordt door een paar honderd van deze vliegende-vissen/zoogdieren/zwemmende vogels vergeet je echt even te kijken naar albatrossen en aanverwanten.
Nu even terug naar het onderwerp Kaikoura. De kloof zorgt voor een opwaartse voedselrijke stroming die op zijn beurt weer een scala aan plankton, vissen, inktvissen e.d in stand houdt. En natuurlijk komen daar die zeevogels weer op af.
Re: Nieuw Zeeland
Kaikoura 2,
De focus nu niet op zeezoogdieren maar op de (zee)-vogels. Nou ja, met nog 1 tussenstop dan.
Direct in de haven zitten little pied cormorants en pied cormorants. Ook Variable Oystercatcher, Red-billed Gull en Black-backed Gull zijn standaard van de partij. Ook standaard zijn de New Zealand Fur seals. erg leuke dieren die zich altijd van dichtbij laten bekijken en helaas ook laten beruiken. Pfffew die lucht! Zelfs als je tijdens hun afwezigheid door een kolonie loopt ruik je de rotsen waar ze gewoonlijk liggen te zonnen en wie weet wat nog meer uitspoken. Na persoonlijk eens geroken te hebben bij de frontale opening (mond) van een levende (dus ademende!) zeeleeuw begrijp ik heel goed dat het meerendeel van de tijd die ze aan land doorbrengen ze voor pampus op de rotsen hangen. Zodra ze weer bijkomen duiken ze bij gebrek aan tandpasta weer snel de zee in om enigszins te ontsnappen aan de de eigen gasvormige afvalproducten van hun dieet dat voor zelfs de minder gevoelige neus duidelijk niet uit rozenblaadjes bestaat.
Maar nu dan echt op weg... Onderweg naar de eerste stop, zo'n 2 kilometer van de wal, viegen er gewoonlijk "wat" zeevogels. Dat kan varieren van een paar honderd Hutton shearwaters tot een paar little Blue Penguins. Nu was er een eenzame Sooty shearwater te zien en een Hutton Shearwater. Erg rustig dus.
Na gestopt te zijn de kooi met aas overboord en dan begint het korte wachten. Als eerste komt er dit keer vrij snel een Noordelijke reuzenstormvogel aanvliegen snel daarna gevolgd door wandering albatrossen zowel antipodiensis als gibsons, kies zelf maar of je ze als soorten of ondersoorten wilt zien. De wanderers worden snel vergezeld door Cape pigeons en 1 white-chinned petrel. Allemaal erg gezellig in het begin omdat iedereen de pikorde respecteerd. na een 20 minuten wordt het lokvoer weer binnegehaald en ontsnappen we aan de dominante wandering albatrossen en gaan wat verder uit de kust om ook wat kleinere en/of andere soorten te zien te krijgen.
Onderweg wijst Garry (de ervaren "kapitein") op een keline alkachtige vogel die op behoorlijke afstand vliegt. It's a diving petrel. Mijn bloedruk schiet omhoog en ik begin te kwijlen maar ik kan mijzelf helaas niet wijsmaken dat ik nu een common divingpetrel heb gezien. Die vliegende vlek in de verte had wat mij betreft net zogoed een californische kuifkwartel op cruise-vakantie kunnen zijn. Gelukkig zie ik zodra we gestopt zijn wel vrij duidelijk een common diving petrel voorbij vliegen en een kwartier later nog een keer om aan alle twijfel een einde te maken. Ik heb mijn eerste lifer binnen!
De focus nu niet op zeezoogdieren maar op de (zee)-vogels. Nou ja, met nog 1 tussenstop dan.
Direct in de haven zitten little pied cormorants en pied cormorants. Ook Variable Oystercatcher, Red-billed Gull en Black-backed Gull zijn standaard van de partij. Ook standaard zijn de New Zealand Fur seals. erg leuke dieren die zich altijd van dichtbij laten bekijken en helaas ook laten beruiken. Pfffew die lucht! Zelfs als je tijdens hun afwezigheid door een kolonie loopt ruik je de rotsen waar ze gewoonlijk liggen te zonnen en wie weet wat nog meer uitspoken. Na persoonlijk eens geroken te hebben bij de frontale opening (mond) van een levende (dus ademende!) zeeleeuw begrijp ik heel goed dat het meerendeel van de tijd die ze aan land doorbrengen ze voor pampus op de rotsen hangen. Zodra ze weer bijkomen duiken ze bij gebrek aan tandpasta weer snel de zee in om enigszins te ontsnappen aan de de eigen gasvormige afvalproducten van hun dieet dat voor zelfs de minder gevoelige neus duidelijk niet uit rozenblaadjes bestaat.
Maar nu dan echt op weg... Onderweg naar de eerste stop, zo'n 2 kilometer van de wal, viegen er gewoonlijk "wat" zeevogels. Dat kan varieren van een paar honderd Hutton shearwaters tot een paar little Blue Penguins. Nu was er een eenzame Sooty shearwater te zien en een Hutton Shearwater. Erg rustig dus.
Na gestopt te zijn de kooi met aas overboord en dan begint het korte wachten. Als eerste komt er dit keer vrij snel een Noordelijke reuzenstormvogel aanvliegen snel daarna gevolgd door wandering albatrossen zowel antipodiensis als gibsons, kies zelf maar of je ze als soorten of ondersoorten wilt zien. De wanderers worden snel vergezeld door Cape pigeons en 1 white-chinned petrel. Allemaal erg gezellig in het begin omdat iedereen de pikorde respecteerd. na een 20 minuten wordt het lokvoer weer binnegehaald en ontsnappen we aan de dominante wandering albatrossen en gaan wat verder uit de kust om ook wat kleinere en/of andere soorten te zien te krijgen.
Onderweg wijst Garry (de ervaren "kapitein") op een keline alkachtige vogel die op behoorlijke afstand vliegt. It's a diving petrel. Mijn bloedruk schiet omhoog en ik begin te kwijlen maar ik kan mijzelf helaas niet wijsmaken dat ik nu een common divingpetrel heb gezien. Die vliegende vlek in de verte had wat mij betreft net zogoed een californische kuifkwartel op cruise-vakantie kunnen zijn. Gelukkig zie ik zodra we gestopt zijn wel vrij duidelijk een common diving petrel voorbij vliegen en een kwartier later nog een keer om aan alle twijfel een einde te maken. Ik heb mijn eerste lifer binnen!
Re: Nieuw Zeeland
Kaikoura 3,
Los van de diving petrels komen er nu ook westland petrels en een white-chinned petrel bij de boot. Even later vliegt er een Bullers (zuidelijke vorm) voorbij. Het duurt een 20 minuten voor er twee Bullers bij de boot komen. Prachtige vogels met hun gestileerde uiterlijk. Naast een paar Noordelijke reuzenstormvogels komt er nu ook een zuidelijke bij.
Op een gegeven moment zitten er weer 7 wandering albatrossen. Terwijl Garry iedereen attendeert op een zuidelijke royal albatros die aan komt vliegen zie ik aan de andere kant een kleinere albatros aankomen met een zwarte brug tussen de zwarte vleugels! Da's verdacht en in al mijn menselijkheid zie ik al duidleijk een wenkbrauwalbatros vliegen! Lifer 2 van de dag? Ik zeg het tegen Garry. Ok, ik schreeuw naar Garry' "What do you think of that?" duidelijk op een toon die hem duidelijk maakt dat als hij er geen wenkbrauwalbatrois van maakt hij moet zwemmen en ik de kapitein wordt van de boot. Garry weet zeker veel beter als ik dat er hier langs de kust great white sharks zitten dus hij riskeert dat niet. Wauw da's interessant zegt hij, maar het is geen wenkbrauwalbatros, het lijkt wel een campbell.... Nou is een Campbell Island wenkbrauwalbatros of Northern Black-browed albatross een erg op de "gewone" wenkbrauwalbatros gelijkende soort behalve dan dat hij (en zij) een lichte/gele iris hebben. Om een langverhaal lang te laten de vogel zwemt tot naast de boot en heeft een ring. Die willen we wel aflezen maar verder dan even in mijn duim pikken door de Campbell en weer buiten bereik zwemmen komt het niet. Uiteraard heb ik mijn duim geamputeerd en in een mooi ijstje aan de muur hangen. In de koelkast lagen gelukkig nog wat stamcellen en dus typ ik nu toch met 8 vingers en 2 duimen. Spelfouten zijn echter wel aan d enieuwe duym te wijten.
Even later vliegt er een shearwater voorbij die sterk doet denken aan een Sooty maar wat "slanker" en korter lijkt en ook een wat hoger voorhoofd heeft. Aangezien de wens de vader van de gedachte is besluiten garry en ik dat het een short-tailed shearwater is. De donkere ondervleugel ondersteunt ons idee en uiteraard garry's ervaring ook. En jullie waren er niet bij dus lifer nr. 3. Gelukkig komt de vogel tien minuten later weer terug en laat zich goed bestuderen. Garry en ik blijven bij ons idee.
Ondertussen zitten we tussen 7 soorten albatrossen; Gibson, Antipodean, Noordelijke- en Zuidelijke rotal albatros, Zuidelijke Bullers, Campbell wenkbrauw mollymawk, white-capped mollymawk. Daarnaast cape petrels, Buller shearwater, white-chinned petrel en dus die short-tailed shearwater. Een levendig geheel.
Op de terugweg nog little bue penguin, een erg late steenloper(!), black-billed gulls, black-fronted terns en spotted comorants. Een succesvolle dag.
De dag erna ook nog een new zealand falcon (lifer nr 4) en daarmee een einde aan een trip naar Kaikoura (en terug). Nu die wenkbrauwalbatros nog..... Volgende keer dus!
Los van de diving petrels komen er nu ook westland petrels en een white-chinned petrel bij de boot. Even later vliegt er een Bullers (zuidelijke vorm) voorbij. Het duurt een 20 minuten voor er twee Bullers bij de boot komen. Prachtige vogels met hun gestileerde uiterlijk. Naast een paar Noordelijke reuzenstormvogels komt er nu ook een zuidelijke bij.
Op een gegeven moment zitten er weer 7 wandering albatrossen. Terwijl Garry iedereen attendeert op een zuidelijke royal albatros die aan komt vliegen zie ik aan de andere kant een kleinere albatros aankomen met een zwarte brug tussen de zwarte vleugels! Da's verdacht en in al mijn menselijkheid zie ik al duidleijk een wenkbrauwalbatros vliegen! Lifer 2 van de dag? Ik zeg het tegen Garry. Ok, ik schreeuw naar Garry' "What do you think of that?" duidelijk op een toon die hem duidelijk maakt dat als hij er geen wenkbrauwalbatrois van maakt hij moet zwemmen en ik de kapitein wordt van de boot. Garry weet zeker veel beter als ik dat er hier langs de kust great white sharks zitten dus hij riskeert dat niet. Wauw da's interessant zegt hij, maar het is geen wenkbrauwalbatros, het lijkt wel een campbell.... Nou is een Campbell Island wenkbrauwalbatros of Northern Black-browed albatross een erg op de "gewone" wenkbrauwalbatros gelijkende soort behalve dan dat hij (en zij) een lichte/gele iris hebben. Om een langverhaal lang te laten de vogel zwemt tot naast de boot en heeft een ring. Die willen we wel aflezen maar verder dan even in mijn duim pikken door de Campbell en weer buiten bereik zwemmen komt het niet. Uiteraard heb ik mijn duim geamputeerd en in een mooi ijstje aan de muur hangen. In de koelkast lagen gelukkig nog wat stamcellen en dus typ ik nu toch met 8 vingers en 2 duimen. Spelfouten zijn echter wel aan d enieuwe duym te wijten.
Even later vliegt er een shearwater voorbij die sterk doet denken aan een Sooty maar wat "slanker" en korter lijkt en ook een wat hoger voorhoofd heeft. Aangezien de wens de vader van de gedachte is besluiten garry en ik dat het een short-tailed shearwater is. De donkere ondervleugel ondersteunt ons idee en uiteraard garry's ervaring ook. En jullie waren er niet bij dus lifer nr. 3. Gelukkig komt de vogel tien minuten later weer terug en laat zich goed bestuderen. Garry en ik blijven bij ons idee.
Ondertussen zitten we tussen 7 soorten albatrossen; Gibson, Antipodean, Noordelijke- en Zuidelijke rotal albatros, Zuidelijke Bullers, Campbell wenkbrauw mollymawk, white-capped mollymawk. Daarnaast cape petrels, Buller shearwater, white-chinned petrel en dus die short-tailed shearwater. Een levendig geheel.
Op de terugweg nog little bue penguin, een erg late steenloper(!), black-billed gulls, black-fronted terns en spotted comorants. Een succesvolle dag.
De dag erna ook nog een new zealand falcon (lifer nr 4) en daarmee een einde aan een trip naar Kaikoura (en terug). Nu die wenkbrauwalbatros nog..... Volgende keer dus!
Re: Nieuw Zeeland
Gaat lekker met al die lifers! Gefeliciteerd daarmee!